Scholien zu Int. 01
final
final
Int. 01, 16a 01
Πρῶτον δεῖ θέσθαι τί ὄνομα καὶ τί ῥῆμα
(lex.)
ὁρίσασθαι
(lex.)
καὶ ὁρίσασθαι
(lex.)
ὑποκείμενον
(lex.)
τὸ ὑποκείμενον
(lex.)
τὸ κατηγορούμενον
(exeg.)
ἤτοι τὸν ὁρισμὸν τοῦ ὀνόματος καὶ τὸν τοῦ ῥήματος.
(exeg.)
πρῶτοι εἰσὶ οἱ ὁρισμοὶ
(exeg.)
κατὰ τάξιν
(exeg.)
τῇ τάξει
(exeg.)
ὁ ἀποφαντικὸς λόγος διαιρεῖ τὸ ψεῦδος καὶ τὴν ἀλήθειαν
(exeg.)
ὅτι ι΄ μέρη προτάσεων εἰσί.
(exeg.)
τὸ ὄνομα ε΄ σημαῖνον παρὰ Ἀριστοτέλει· καὶ τὸ ῥῆμα, πᾶσαν λέξιν, τὴν εὐθείαν, τὰς
πλαγίας, τὸ ἀόριστον καὶ πᾶν τὸ ὑποκείμενον.
(exeg.)
προ τὸ ὄνομα καὶ
ἀτελέστερον τοῦ ῥήματος καθὸ τὸ μὲν ὑπόκειται καὶ δὲ κατηγορεῖται καὶ μεταδίδωσι.
(exeg.)
ἁπλῆ φωνή, καὶ ὄνομα, καὶ ῥῆμα, καὶ φάσις, καὶ ὅρος τῲ μὲν ὑποκειμένῳ ταὐτά
ἐστι, τῇ δὲ σχέσει διαφέρουσι μόνον ὡς πρὸς τὰ πράγματα, ταῦτα γὰρ δεύτερα
τῶν νοημάτων, ὧν πραγμάτων πρῶται αἱ φωναί.
Int. 01, 16a 01–02
ἔπειτα τί ἐστιν ἀπόφασις καὶ κατάφασις καὶ ἀπόφανσις καὶ λόγος
(exeg.)
ἅτινα μέρη προτάσεως εἰσὶ
(exeg.)
ὡς ἀνύπαρκτος πρότασις
ὡς ἀνύπαρκτος πρόφασις
(exeg.)
ἄνθρωπος οὐκ ἔστι
(exeg.)
ὡς ὑπάρξεως αἰτία
(exeg.)
ἄνθρωπος ἔστι
(exeg.)
γένος αὐτῶν
(exeg.)
γένος
(exeg.)
καὶ καθολικώτερος ἀποφανσεως
(exeg.)
ὡς καθολικώτερος ἀποφάνσεως
()
εἰσὶ
Int. 01, 16a 03
ἔστι μὲν οὖν τὰ ἐν τῇ φωνῇ
(exeg.)
τὰ ὀνόματα καὶ τὰ ῥήματα ἤγουν οἱ λόγοι
(exeg.)
τὰ ὀνόματα καὶ τὰ ῥήματα
(exeg.)
τὰ ὀνόματα τὰ ῥήματα αἱ φωναί
(exeg.)
τὰ ἐνάρθρως καὶ σημαντικῶς ἐκφωνούμενα ὀνόματα καὶ ῥήματα
Int. 01, 16a 03–04
τῶν ἐν τῇ ψυχῇ παθημάτων σύμβολα
(lex.)
διανοημάτων
(lex.)
νοημάτων
(lex.)
τῶν νοημάτων
(exeg.)
ἤτοι τῶν νοημάτων
(lex.)
ἐξαγγελτικὰ σημεῖα
(lex.)
γνωρίσματα
(lex.)
καὶ εἰσκασίαι ἀμυδραί
Int. 01, 16a 04
καὶ τὰ γραφόμενα τῶν ἐν τῇ φωνῇ
(lex.)
τὰ γράμματα
(lex.)
ἤγουν τὰ γράμματα
(exeg.)
ὀνόματα καὶ ῥήματα δηλαδή
(exeg.)
σύμβολα
(exeg.)
ἤτοι οἱ τύποι τῶν στοιχείων
(exeg.)
τῶν ὀνομάτων καὶ τῶν ῥημάτων λόγων δηλονότι
(exeg.)
τῶν ὀνομάτων καὶ ῥημάτων
(exeg.)
ἤγουν τῶν ὀνομάτων καὶ ῥημάτων
(exeg.)
τῶν σημαντικῶν ὀνομάτων τε καὶ ῥημάτων
Int. 01, 16a 05
καὶ ὥσπερ οὐδὲ γράμματα πᾶσι τὰ αὐτά
(exeg.)
ἑτέρως γὰρ γράφουσι οἱ ῥωμαῖοι καὶ ἑτέρως οἱ ἰταλοί
(exeg.)
ὅτι θέσει εἰσὶ τὰ μὴ φύσει ὄντα τὰ πᾶσι τὰ αὐτὰ εἰσί
(exeg.)
ἔθνεσι
Int. 01, 16a 05–06
οὐδὲ φωναὶ αἱ αὐταί
(exeg.)
διαφέρουσι γὰρ τὰ ἔθνη κατὰ τὴν φωνήν
(exeg.)
εἴτε γᾶρ γράφουσι οἱ ῥωμαῖοι καὶ εἴτε οἱ βάρβαροι καὶ διὰ τοῦτο θέσει εἰσὶ
καὶ οὐ φύσει τὰ γράμματα, τὰ γὰρ φύσει ὄντα πᾶσι τὰ αὐτά ἐστι.
Int. 01, 16a 06
ὧν μέντοι
(lex.)
νοημάτων
Int. 01, 16a 06
ταῦτα σημεῖα πρώτως
(lex.)
ἀμέσως
(lex.)
προσεχῶς
(exeg.)
τὰ ἐν τῇ φωνῇ
(exeg.)
ἤγουν οἱ λόγοι
(exeg.)
τὰ ὀνόματα καὶ τὰ ῥήματα ἤγουν οἱ λόγοι
(exeg.)
τὰ ὀνόματα καὶ τὰ ῥήματα
(exeg.)
σημαντικὰ
Int. 01, 16a 06–07
ταῦτα πᾶσι παθήματα τῆς ψυχῆς
(exeg.)
ὅμοια
(exeg.)
τὰ νοήματα
(exeg.)
νοήματα ὄντα
(exeg.)
ἐπεὶ κατὰ φύσιν εἰσὶ νοήματα
(exeg.)
παθήματα λέγεται τὰ μετὰ φαντασίας νοήματα
(exeg.)
πάθημα γὰρ τῆς ψυχῆς τὸ νόημα
(exeg.)
πρὸ τῶν πραγμάτων ἐκεῖνα ὑπάρχουσι νοήματα
(exeg.)
ὄντα
Int. 01, 16a 07
καὶ ὧν ταῦτα ὁμοιώματα
(exeg.)
πραγμάτων
(exeg.)
νοήματα
(exeg.)
πραγμάτων τὰ νοήματα
(exeg.)
πραγμάτων τὰ παθήματα τῆς ψυχῆς
(exeg.)
τὰ νοήματα
(exeg.)
τὰ νοήματα ἃ λέγει παθήματα τῆς ψυχῆς
(exeg.)
ἀπεικωνίσματα. ἀπομάξεις παθηταὶ ἐκεῖνα εἰσί
(exeg.)
εἰκόνες
Int. 01, 16a 07–08
πράγματα ἤδη ταὐτά
(exeg.)
πᾶσι
(exeg.)
περὶ πᾶσι τὰ αὐτὰ φύσει ὄντα
(exeg.)
τὰ παθήματα
Int. 01, 16a 08
περὶ μὲν οὖν τούτων εἴρηται ἐν τοῖς περὶ ψυχῆς
(exeg.)
τὸ πῶς ἐισι τὰ παθήματα νοήματα τῆς ψυχῆς
(exeg.)
τῶν πραγμάτων καὶ νοημάτων
(exeg.)
περὶ τὰ νοήματα παθήματα
Int. 01, 16a 09
ἄλλης γὰρ πραγματείας
(exeg.)
τῆς φυσικῆς δηλονότι
Int. 01, 16a 10
ὅτε μὲν νόημα ἄνευ τοῦ ἀληθεύειν ἢ ψεύδεσθαι
(exeg.)
ἁπλοῦν ὀνομαστικὸν ἢ ῥηματικόν
(exeg.)
ἁπλοῦν
(exeg.)
ἤτοι σωκράτης μόνον ἄνευ ῥήματος· ἤ τὸ βαδίζειν μόνον ἄνευ τοῦ ὀνόματος
Int. 01, 16a 10–11
ὁτὲ δὲ ἤδη ᾧ ἀνάγκη τούτων ὑπάρχειν θάτερον
(exeg.)
ἐκ τούτων συγκειμένῳ νοήματι
(exeg.)
ἤγουν ἢ τὸ ψεῦδος ἢ ἡ ἀλήθεια
(exeg.)
νοήμα σύνθετον
Int. 01, 16a 12–13
περὶ γὰρ σύνθεσιν καὶ διαίρεσίν ἐστι τὸ ψεῦδός τε καὶ τὸ ἀληθές
(exeg.)
μόνη ἡ σύνθετος φωνὴ σημαίνει ἀλήθειαν ἢ ψεῦδος ἡ δ' ἁπλῆ οὐδαμῶς
()
μόνη γὰρ ἡ σύνθετος φωνὴ σημαίνει ἀλήθειαν ἢ ψεῦδος· ἡ δὲ ἁπλῆ οὐδαμῶς
(exeg.)
σύνθεσιν καλῶν τὴν κατάφασιν· διαίρεσιν δὲ τὴν ἀπόφασιν
(exeg.)
κατάφασιν
(exeg.)
ἀπόφασιν
Int. 01, 16a 12
〈σύνθεσιν καὶ διαίρεσιν〉
(exeg.)
κατάφασιν
σύνθεσιν
(exeg.)
περὶ συνθέσεως καὶ διαιρέσεως· σύνθεσις μέν ἐστιν „ἄνθρωπος περιπατεῖ“·
διαίρεσις δὲ ἄνθρωπος οὐ περιπατεῖ:-
Int. 01, 16a 13
τὰ μὲν οὖν ὀνόματα αὐτὰ
(exeg.)
τὰ ἁπλᾶ
(exeg.)
καθ' αὑτὰ ἀσυνθέτως λεγόμενα
Int. 01, 16a 13
καὶ τὰ ῥήματα
(exeg.)
τὰ ἁπλᾶ
Int. 01, 16a 13–14
ἔοικε τῷ ἄνευ συνθέσεως καὶ διαιρέσεως νοήματι
(exeg.)
τῷ ἁπλῷ νοήματι τῆς ψυχῆς ἢ ῥηματικαὶ ἢ ὀνοματικαί
(exeg.)
σύνθεσις ὡς συνάπτουσα τὸ κατηγορούμενον τῷ ὑποκειμένῳ
(exeg.)
διαίρεσις ὡς ἀποσχίζουσα τοῦτο διὰ τοῦ οὐ ἀρνητικοῦ
(exeg.)
καταφάσεως
(exeg.)
ἀποφάσεως
Int. 01, 16a 14–15
οἷον τὸ ἄνθρωπος ἢ λευκόν
(exeg.)
ὅπερ ἐστὶν ὄνομα ἁπλοῦν
(exeg.)
ὅπερ ἐστὶ ῥῆμα ἁπλοῦν ὡς κατηγορούμενον