Long. 01, 464b 26–27

πότερον ταυτὰ μακρόβια καὶ τὴν φύσιν ὑγιεινὰ τῶν φήσει συνεστώτων·

Long. 01, 464b 27–28

τὸ βραχύβιον καὶ τὸ νοσῶδες

Νοσώδη λέγει τὰ ἐπιτήδεια ἀπὸ | μικρᾶς τινὸς καὶ τῆς τυχούσης αἰτίας, | περιπίπτειν νόσοις: ~
Long. 01, 464b 27–28

ἢ κεχώρισται καὶ τὸ βραχύβιον καὶ τὸ νοσῶδες

ἤγουν ἢ εἰσὶ τινὰ, βραχύβια οὐ νοσώδη ἀλλὰ μᾶλλον ὑγιεινά
περὶ δὲ ζωῆς καὶ θανάτου λεκτέον ὕστερον
Long. 01, 464b 33

ὅσον ἐπιβάλλει τῇ φυσικῇ φιλοσοφίᾳ

Ἐπιβάλλει δὲ αὐτῇ καὶ προσήκει | τὸ ἰδεῖν πῶς καὶ ἐκ τίνος συνίστασθαι | δύναται· πῶς δὲ ἐπιγίνεται καὶ | ἀπογίνεται τῆς ἰατρικῆς ἐστὶν ἐπι | σκέψασθαι :~
γὰρ
Long. 01, 465a 07–08

εἰσὶ γὰρ καὶ ἄνθρωποι οἱ μὲν μακρόβιοι οἱ δὲ βραχύβιοι

ἕτεροι
διεστῶτες
Long. 02, 465a 16

(πῦρ γὰρ καὶ ὕδωρ καὶ τὰ τούτοις συγγενῆ ...) γενέσεως καὶ θφορᾶς αἴτια τῶν ἄλλων

ἐκ τούτων ὄντα
Long. 02, 465a 18

ὅσα μὴ συνθέσει ἐκ πολλῶν ἐστι

οὐ γὰρ ἀνάγκῃ ἑνὸς λίθου φθαρέντος φθείρεσθαι αὐτὴν
Long. 02, 465a 26

περὶ ψυχῆς

αἰσθητικῆς
Long. 02, 465a 27–28

εἰ γὰρ ἔστιν μὴ φύσει ἀλλ’ ὥσπερ ἐπιστήμη ἐν ψυχῇ, οὕτω καὶ ψυχὴ ἐν σώματι

Ὁ Ἀριστοτέλης φάσκων τὴν λογικὴν | ἄϋλον εἶναι καὶ καθ’ αὑτὸ | εἶδος καὶ χωριστήν· τὴν δὲ | αἰσθητικὴν ἔνυλον εἶδος καὶ | καθαυτό, ἀχώριστον δέ, | φησὶν ὡς εἰ μὴ ἔστιν ἡ αἰσθητικὴ | ψυχὴ φύσις ἤγουν ἔνυλον εἶδος | καὶ ἀχώριστον ὡς ἐγὼ φημὶ ἀλ | λὡς ἐπιστήμη, ἕξει διττὴν φθορὰν:~
Long. 02, 465a 31

ἄλλως ἂν ἔχοι

καὶ οὐχ’ ὡς τὰ ἐν ὑποκειμένῳ
Long. 03, 465b 03

τὰ μὲν ὑπάρχοντα τοῖς ἐναντίοις κατὰ συμβεβηκὸς

Τὸ μὴ φθείρεσθαι κατασυμ | βεβηκὸς κατασκευάζει. εἰ γὰρ | τὰ ὑπάρχοντα τοῖς ἐναντίοις, | φθειρομένων τῶν ἐναντίων, λέγο | μεν φθείρεσθαι κατὰ συμβεβηκός. | τὰ δὲ ἐν ταῖς οὐσίαις ἐναντία, ἤτοι | τὰ δ΄ στοιχεῖα, οὐκ εἰσὶν ἐν ὑποκειμένῳ, | πῶς ἂν λέγοιντο φθείρεσθαι | κατὰ συμβεβηκός. τὸ γὰρ κα | θ’ αὑτὸ μὴ φθείρεσθαι, ὡς | φανερὸν ἔλαβεν. ὧ γὰρ μὴ ἔστι ἐ | ναντίον ὡς τῷ οὐρανίῳ σώματι, | οὐ φθαρήσεται. ὑπὸ τίνος γὰρ | φθαρείῃ; ὁμοίως δὲ καὶ ᾧ ἐστι μὲν. | ἐν ᾧ δὲ ἐστὶ τόπῳ, μὴ εἴη τὸ ἐναν | τίον. ὡς τῷ περὶ τῷ ἁπτομένῳ τῆς | σεληνιακῆς σφαίρας:~
Long. 03, 465b 05

κατὰ συμβεβηκὸς

ἀλλὰ καὶ αὐτὸ
Long. 03, 465b 06

διὰ τὸ μηθενὸς ὑποκειμένου κατηγορεῖσθαι τὴν οὐσίαν

ἀντὶ τοῦ, μὴ ἐν ὑποκειμένῳ εἶναι τὴν οὐσίαν
Long. 03, 465b 08

ἀδύνατον ἂν εἴη φθαρῆναι

ἢ καθ’ αὑτὸ ἢ κατὰ συμβεβηκὸς
Long. 03, 465b 10–11

καὶ τοῦτο τῇ μὲν ἀληθές ἐστιν

τὸ ὅπου μὴ ἔστιν. ἢ τὸ ὅλον τὸ ᾧ μὴ ἐναντίον καὶ ὅπου μὴ ἔστι
Long. 03, 465b 11

τῷ ὕλην ἔχοντι

Long. 03, 465b 12

μὴ ὑπάρχειν πῶς τὸ ἐναντίον

Long. 03, 465b 12

πάντῃ μὲν γὰρ ἐνεῖναι τὸ θερμὸν

ἐν τῷ πυρὶ
Long. 03, 465b 12–13

πάντῃ μὲν γὰρ ἐνεῖναι τὸ θερμὸν ἢ τὸ εὐθὺ ἐνδέχεται

Ὥσπερ καὶ ἐν τῷ θερμῷ ὕδατι | ἐνυπάρχει παντὶ τὸ θερμόν, | οὐκ ἔστι δὲ τὸ ὅλον, θερμὸν μόνον | ἀλλ’ ἐξ ὕδατος καὶ θερμότητος:~
Long. 03, 465b 13

ἢ τὸ εὐθὺ ἐνδέχεται

ἐν τῷ ξύλῳ
Long. 03, 465b 17

καὶ εἰ ἀνάγκῃ περίττωμα ποιεῖν

λαμβάνει ἐνταῦθα ὡς ὁμολογούμενον τὸ τρέφεσθαι τὸ πῦρ
Long. 03, 465b 19

τὸ ἐνεργείᾳ ἐναντίον

τὸ περίττωμα
Long. 03, 465b 20

φθαρτὸν ἂν εἴη, ἢ οὔ

λύσις
Long. 03, 465b 21

εἰ δὲ μή

ἔστι τὸ λεγόμενον, λύσις ἐνστάσεως τινός εἶ | πε γὰρ ἄν τις ὥσπερ τὰ τῶν ζῴων σώματα, | ἔχει ἀποκριτικὴν δύναμιν, ὑφ’ ἧς ἐκ | κρίνει τὴν τῆς ξηρᾶς καὶ ὑγρᾶς τροφῆς | περίττωσιν, οὕτως ἀναγκαῖον ἔχειν καὶ | τὸ πῦρ· ὑφ’ ἧς ἐκκριθήσεται τὸ | ἐνεργείᾳ ἐναντίον· ἤτοι τὸ περίττωμα | ἐξελαθὲν δὲ οὐκ ἂν φθείροι τὸ πῦρ | ἐννοήσας δὲ ὅτι ἐπὶ τοῦ παρόντος πυ | ρὸς ἐποιήσατο τὸν λόγον, ἐπή | γαγε τὸ εἰ μὲν οὖν ἱκανὸν
Long. 03, 465b 26

καὶ φθείρεται

Long. 03, 465b 26-27

τὸ δὲ περιέχον

ὁ ἀὴρ
Long. 03, 465b 29

τῆς φύσεως

τῆς οἰκείας
Long. 03, 465b 31

εἰ δὲ τοῦ ποσοῦ, κατ’ αὔξησιν ἢ φθίσιν

ὡς τὰ φυτὰ
Long. 03, 465b 32

εἰ δὲ πάθους, ἀλλοιοῦται

ὡς τὰ ζῷα
Long. 04, 466a 11-12

ἢ ἐν τοῖς ἀναίμοις

κείμν. καὶ ἐν τοῖς πεζοῖς, ἢ ἐν τοῖς | ἐνύδροις. ὥστε καὶ συνδυα | σθέντων ἐν τοῖς ἐναίμοις
γρ τοῖς οὖσι
Long. 05, 466a 24

ὅτι ἀέρος

μετέχει
γρ ὅλως
Long. 05, 466a 29

οὐ μόνον δὲ διὰ τοῦτο

τὸ ὑγρὸν
Long. 05, 466b 2

κατὰ τὸ ποιὸν

θερμὸν
Long. 05, 466b 3

ἐνίοις δὲ ἄλλον ἔχει χυμόν

τοῦτο ἶσον ἐστὶ τῷ ἐνίοις δὲ ἐστὶ τὸ θερμόν τὸ ἀνάλογον τῷ λιπαρῷ
Long. 05, 466b 18

αἰτίαν δι’ ἥνπερ καὶ μάλιστ’

καὶ μείζω
Long. 05, 466b 19

διὸ οἵ τε ὄφεις καὶ αἱ σαῦραι

δεῖ προϋπακούειν ἐν ἀλεεινοῖς ὄντων τόποις
Long. 05, 466b 22

ὑγρότης αἰτία καὶ τῆς ζωῆς

τῆς ἐπιμήκους
Long. 05, 466b 30–31

καὶ φθείρει

γρ συντήκει
Long. 06, 467a 8

εἴτα ἔχει λιπαρότητα καὶ γλισχρότητα

Ἤγουν εἶτα ἐπειδὴ ἔχουσι λιπαρότητα | καὶ γλισχρότητα κἂν γεηρὰ καὶ | γεώδη ὦσιν, ὅμως οὐκ εὐξή | ραντον ἔχουσι τὸ ὑγρόν: ~
Long. 06, 467a 11

ἔχει γὰρ ἰδίαν πρὸς τὰ ζῷα

ἤγουν διαφέρει τῶν ἄλλων ζῴων πλὴν τῶν ἐντόμων
Long. 06, 467a 12

νέα γὰρ ἀεὶ τὰ φυτὰ γίνεται

Long. 06, 467a 14

στέλεχος

Long. 06, 467a 15

ὅταν δ’ οὕτως

Long. 06, 467a 16

ἄλλαι ἐκ τοῦ ὑπάρχοντος

Long. 06, 467a 19

εἴρηται

πρότερον
Long. 06, 467a 21

οὐδὲ δύναται ποιεῖν αὐτὰ

Long. 06, 467a 22

ἡ ἀρχὴ

Long. 06, 467a 22

ἡ ἐν ἑκάστῳ

Long. 06, 467a 23

καυλὸν

Long. 06, 467a 24

ταύτης

Long. 06, 467a 24–25

μικρὸν τί διαφέροντα

τὰ ἐκ τῶν ῥιζῶν τοῦ αὐτοῦ καὶ ἑνὸς δένδρου
Long. 06, 467a 25–26

ὥσπερ τὰ ἀποφυτευόμενα

Μόνῳ δὲ τούτῳ διαφέρει τῷ τὰ | μὲν ἀποφυτευόμενα, κεχω | ρισμένα εἶναι ἀπ’ ἀλλήλων. ἐκεῖνα | δὲ ὁμοῦ· τὸ γὰρ ἐκεῖνα διὰ τοῦ | συνεχοῦς ἶσον ἐστὶ τῷ ἐκεῖ δὲ ὁμοῦ:~
Long. 06, 467a 30

συμβαίνει δὲ ταυτὸ ἐπί τε τῶν ζῴων καὶ τῶν φυτῶν