Mon. 490

Intern

Inhalt

• (ff. 51–52^V) Libanios, Epistulae 509, 819.
  
• (f. 52^V) 〈Theophylaktos Simokates〉, Epistula 37 (ed. I. Zanetto, Theophylacti Simocatae Epistulae, Leipzig 1985, S. VIII; Sigel Mo).
  
• (ff. 52^V–54) Diogenes, Epistulae α΄–γ΄, στ΄, η΄ Herscher.
  
• (ff. 54–55^V) Hippokrates, Epistulae γ΄–θ΄, α΄ Herscher.
  
• (ff. 55^V–58) Anacharsis, Epistulae α΄–θ΄ Herscher, des. abrupte τρυφὴν ἵνα τε γῆς (S. 104, Z. 8 v. u.).
  
• (ff. 58–62) Chion, Epistulae γ΄–στ΄. Am Ende der Briefsammlung οἱσίν (i.e. εἰσίν) ρξγ΄. Auf Freiraum ff. 61v–62 fromme Sentenzen und Aufzählung der Sieben Weltwunder (von anderer Hand).
  
• (ff. 65–91) Synesios von Kyrene, Epistulae 41, 42, 72, 79, 90, 93, 96.
  
• (ff. 91–106) Synesios von Kyrene, Epistulae (ed. A. Garrya, Synesii Cyrenensis Epistulae, Rom 1979, S. XXIV Nr. 172).
  
• (ff. 106^V–110) Theophylaktos 〈Simokates〉, Epistulae 37, 1, 4, 13, 16, 22, 25, 28, 31, 34, 40, 43, 46, 49, 52, 58, 70 (vom letzten nur der Titel).
  
• (ff. 110^V–118) Attikos, fr. 1–3 Mülach (= Eusebios, Praep. ev. XV 4–5), fr. 5–7 Mülach (Eusebios, Praep. ev. XV 7–9). An den Außenrändern umlaufend weitere Exzerpte (vgl. Hardt, S. 84).
  a) Ὅτι Μανέθων ὁ Σεβενίτης τὸ Ἄμμωνος τοῦ θεοῦ ὄνομα ὃν Ἕλληνες Δία καλοῦσι, τὸ κεκρυμμένον φυσί, καὶ τὴν κρψιν ὑπὸ ταύτης δηλοῦσθαι Αἰγυπτιστὶ τῆς φωνῆς.
  b) Ὅτι Αὐγυπτίων οἱ ἱερεῖς καὶ τοὺς ἄλους τῶν σιτίων ἐν ταῖς ἁγνείαις ἀφήρουν ἄλλας τε πλείους αἰτίας ἔχοντας καὶ βρωτικωτέρους καὶ ποτικωτέρους ποιεῖν ἐπιθήγοντας τὴν ὄρεξιν.
  c) Ὅτι τὰ παιδάρια Αἰγύπτιοι μαντικὴν δύναμιν ἔχειν ὤοντο καὶ μάλιστα ταῖς τούτων ὠπεύοντο κληδόσι παιζόντων ἐν ἱεροῖς καὶ φθεγγομένων ὅτι τύχοιεν.
  d) Ὅτι καὶ Μάνις τις παρὰ Φρυξὶν τῶν πάλαι βασιλέων γέγονεν ἀγαθός τε ἅμα καὶ δυνατός, ὅν ἔνιοι Μώσην καλοῦσι, ἀφ' οῠ τὰ λαμπρὰ καὶ θαυμαστὰ τῶν ἔργων οἱ αὐτοὶ μανίκα ἐκάλουν.
  e) Ὅτι Ὦχον τὸν Περσῶν βασιλέα Αἰγύπτιοι δυσχεράναντες ὡς δὴ ἐναγῆ τινα καὶ μιαρὸν ὄνον ἐπωνόμασαν τοιοῦτον νομίζοντες τὸ ζῷον· ὁ δὲ εἰπὼν, ὁ μέντοι ὄνος οὕτος ὑμῶν κατενωχήσεται· πολλοὺς πρότερον αὐτὸν ἀποκετίνας, τελωτῶν καὶ τὸν Ἄπιν ἀποσφάξας κατεδείπνασε μετὰ τῶν φίλων, οἱ δὲ μεταβαλόντος μάχαιραν ἐκάλεσαν.
  f) Πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐκ τῶν καθ' ἑαυτοὺς καὶ περὶ τῶν ἄλλων τὰς ψήφους φέρουσι· ὁ μὲν γὰρ φιλοχρήματος οὐ πιστεύει εἶναι τινὰ ἀκτήμονα, οὐδ' ὁ ἀσαλγὴς σώφρονα· οὐδ' ὁ ὠμὸς φιλάνθρωπον οὐδ' ὁ πλεονέκτης ἐλεήμονα, καὶ τοὐναντίον ὁ σώφρων πολλὺς εἶναι τοιούτους νομίζει, καὶ ὁ ἀκτήμων ὁμοίως καὶ ὁ φιλάνθρωπος· εἰ τοίνυν πάντων καταψηφίζει ὁ τὴν ψῆφον ἔχειν παρὰ πάντων ὡς φασὶ δίκαιος, οὐ θαυμάζομεν. τὸ γὰρ εἰκὸς καὶ σοῦ συμβέβηκεν.
  g) Ὅτι Ἀθηναίων καὶ Μιτυλναίων περὶ Σιγείου ἀλλήλοις πολεμούντων καὶ Φρύνωνος τοῦ στρατηγοῦ τῶν Ἀθηναίων προκαλεσαμένου τοῦ βουλόμενον εἰς Μονομαχίαν, des. ὃ καὶ ἐκαλεῖτο ὕστερον Πιττάκιον.
  h) Ὅτι τῶν Πλάτωνος ἑταίρων Δίων μὲν Σικαιλίαι τυραννουμένην ἠλευθέρωσε, Πύθων δὲ καὶ Ἡρακλείδης Θρᾴκην, des. Δήλιος ἦν Ἐφέσιος ἑταῖρος Πλάτωνος.
  i) 〈Isidor von Pelusium〉, E. V 98 Ἀπολλωνίῳ, inc. ἡ γεωργία καὶ ἀναγκαία καὶ πασῶν τεχνῶν μήτηρ, des. ἐρυθριᾶν ἂν εἶεν δίκαιοι. Ep. V 102, inc. ἄγαμαί σου τὴν ἔμφρονα παρρησίαν, des. ὁπλίζουσι γλῶττας.
  j) Ὅτι εὐήμερος ὁ Μεσσήνιος, ὡς φησὶν ὁς Πλούταρχος ἀντίγραφα συνθεὶς ἀπίστου καὶ ἀνυπάρκτου μυθολογίας πᾶσαν ἀθεότητα σκεδάννυσι τῆς οἰκουμένης, des. παγχώους καὶ Τριφύλους ἐντετυχήκει.
  k) Τοῦ Πλήθωνος: ἐκ τῶν Πλουτάρχου συγγραμμάτων παρασημειώσεις: ὅτι Ζωροάστρην Πλούταρχος ἱστορεῖσθαι φησί πεντακισχιλίοις ἔτεσι· τῶν Τρωϊκῶν πρεσβύτερον γεγονέναι, des. Μίθρην δὲ τῆς μέσης.
  l) Ὅτι καὶ Ἴων ὁ Ξούθης τοῦ Ἕλληνος τοῦ Δευκαλίωνος καὶ αὐτὸς Δευκαλίων, ὁ μὲν ἰδίᾳ Ἀθηναίοις, des. τοὺς δήμους καθωσίωσιν.
  m) Ὅτι ὁ Βελλεροφόντης Γλαύκου ἦν παῖς τοῦ Σισύφου τοῦ Αἰόλου.
  p) 〈Isidor von Pelusium, Ep. III 321〉, inc. ἐπειδὴ ὅμως καὶ αἱ ἀρεταὶ μεσότητες εἰσιν, des. τὰς δὲ μεσότητας διώκειν.
  q) Πλάτωνος: Πῶς εἴρηκας, ὦ θαυμάσιε, κἀνταῦθα, ὦ ξένε, τὸ νικᾶν αὐτὸν ἑαυτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη· τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὑτὸν ὑφ' αὑτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον.
  r) Ἀριστοβούλου: Εἰ δ' ἡ βάρβαρος διαφέρει ταῖς εὐκαρπίαις, πλεονεκτεῖ μὲν ταῖς τροφαῖς, ἐλαττοῦται δὲ τοῖς τρεφομένοις ὧν χάριν· μόνη γὰρ ἡ Ἑλλὰς ἀψευσθῶς ἀνθρωπογονεῖ, des. διὸ καὶ Ἡράκλειτος οὐκ ἀπὸ σκοποῦ φησί, οὐγὴ ξηρή, ψυχὴ σοφρωτάτη καὶ ἀρίστη.
  
• (f. 119) 〈Georgios Gemistos〉 Plethon, Εἰς λιθίασιν inc. ἀσπαλάθου ῥίζαν, σελίνον, κοδιμέντον, σπαραγγίου, des. θρύπτει γὰρ τὼς λίθους καὶ θαυμαστῶς ἐνεργεῖ.
  (f. 119) Profelaxe gegen Schlangenbiß. inc. μὴ δάκνεσθαι ὑπὸ ἰοβόλου θηρίου πηγάνου συγχιόμενον, des. καὶ ἔχιδναν λαμβάνοντα.
  
• (ff. 119^RV) Attikos fr. 9 Unitted (= Eusebios, Praep. ev. XV, 13, 1–5), des. τοσαῦτα ἀττικά (Euseb. p. 378, 3 Mras).
  
• (ff. 119^V–120) inc. ἑβραίοις ὁμοίως τὴν ψυχὴν ἀθάνατον ὑποθέμενος καὶ τοῦ θεοῦ ὁμοίαν ταύτην εἰκών, des. Εἰς σῶμα λύκου καὶ ὄνου καὶ μύρμηκος καὶ μελίττης καὶ εἰς ἄλλα γένη θηρίων = Eusebios, Praep. ev. XIII 16, 1–3 συνῆται (p. 234, 17 Mras), dann (mit leichter Variation) p. 235, 1–2 Mras.
  
• (f. 120) inc. ἀσωμάτους μὲν καὶ νοησὰς οὐσίας τὰς λογικὰς φύσεις ὁμοίως Ἑβραίοις ὑφίστησι, des. φαύλους εἶναι τὶ καὶ ὀνομάζεσθαι = Eusebios, Praep. ev. XIII 15, 3–5 (p. 232, 17–233, 1 Mras).
  
• (f. 120) Ethische Maxime ὁ τῶν ἀλλοτρίων ἐρῶν μετουπολὺ δακρύσαι τῶν ἰδίων στερούμενος: - δημωσία δίκας παρέξεται αὐτὶ πολλῶν ἀδικημάτων μίαν ὑφέξεται δίκην: - τῶν γὰρ πόρρω κακῶν αἱρετώτερον ἐστὶν ἀνέχεσθαι ἢ πολέμιον οἴκαδε τρέφειν κρυπτόμενον;
  (f. 119^V Außenrand)
  1. Ἡ παρθένος Δίκη διέφθαρται καὶ χρυσὸς τοῖς ἀνθρώποις τὸ νικᾶν ταλαντεύεται· ἡ γὰρ ἰσόρροπος κρίσις ἀπόλωλε· δῶρα γὰρ μᾶλλον ἢ τὸ δίκαιον ἀξιόπιστον.
  2. ἐρῶν τις μήτε ὀμνύντι μήτε κολακεύοντι πείθου· γλώττης γὰρ σόφισμα δεινὸν ἐστιν ἑκάτερον.
  3. οἱ γὰρ γέοι καὶ σφριῶντες ἀκόλαστοι καὶ τυφῶνες εἰσὶν ἀκρατέστεροι.
  4. (f. 120) 〈Phalaris, Epistula 44, Herscher〉. ὁ ἀπολλώνιος φησὶν, οὕτως λέγει Ἁέτιος; - Ἔτι Ἀπολλώνιος φησί· χυλὸς ἀγρίου πηγάνου συγχριόμενος πρὸς πάντα τὰ θηρία προσάγουσι τὰς χεῖρας καὶ οὐ δάκνονται· καὶ δρακοντίου χυλοῦ συνάλειφε τὰς χεῖρας, καὶ κασίχων ἓχιδνας οὐ δαχθήσῃ.
  
• (ff. 120^V–121) Julian, Epistula 75 Herscher.
  
• (f. 121^RV) Basileios der Grosse, Epistula 41 Courtonne.
  
• (ff. 121^V–122) Julian, Epistula 2 Herscher.
  
• (f. 122) Libanios, Epistula 760, Foerster.
  
• (ff. 122–124) Julian, Epistulae 13, 64, 65, 19, 66, 57, 45 Herscher.
  
• (ff. 124–125^V) Isidoros von Pelusium, Epistulae: I 22, Σεργίῳ φορολόγῳ, I 46, I 47, I 61, Θεοτίμῳ, Ἀφοδίῳ γραμματικῷ, I 93, I 164, Ἡλίᾳ Ι 171, Ἀρχοντίῳ, Ι 175, Ῥωσίμῳ, Ι 197, Ι 220, Ζωσίμῳ Εὐσταθίῳ Μάρωνι, Κερκυρίῳ.
  
• An den Außenrändern:
  (f. 120^V) 〈Phalaris, Epistulae 17, 86〉.
  
• (f. 121) βασκαίνουσι γὰρ οἱ ἔρωτες. τὸ μὲν ποθεὶν παραψόμενοι, τὸ δὲ τυχοῖν ἀφαιρούμενα.
  
• (ff. 121^V–122) Quintus Smyrnaeus, Περὶ τῶν δώδεκα Ἡρακλέους ἄθλων (12 Hexameter) inc. πρῶτον μὲν Νεμέᾳ βριαρὸν κατάπεφυν λέοντα, des. δωδέκαιον δЧ΄ ἤνεγκεν ἐς Ἑλλάδα φρύστα μῆλα:
  
• (f. 122^V) τῷ αὐτῷ, inc. μὴ τοῦτ' ἐννόει, ὅπως μηδεὶς σ' ἀδικήσει, des. Εὐάλωτος ἐστὶν καὶ ἀνθρώποις καὶ πάθεσιν (auf dieser Seite im Grundtext Julian-Briefe an Eustochios und Arsakes).
  
• (f. 123) Εὐτονίῳ: σφαλερὰ μὲν ἐλπὶς ἐξ ἀλλοτρίας κακοπραγίας, des. καὶ τῶν ἐπιβουλευόντων κρείττων. Ἡγεμόνι: κακία μὲν ἡ δυσώνυμος καὶ δυσκλεὴς κρατεῖ, des. πρὸς τὸ τῶν ἀρχομένων ξυμφέρον βλέπει.
  
• (f. 123^V) Λαύρῳ: κανὼν ἐστι καὶ εὐσεβείας καὶ δικαιοσύνης, des. διὰ τῆς τῶν ἄλλων κατηγορίας περιστέλλειν οἰόμενοι.
  
• Einzehlabschnitte; Außenränder Forts.
  (f. 124) ungelenke latein. Wörter, u.a. dominus, nomin., deus, danach Ζωσίμῳ: Κυρίκ: μὴ δίδρασκε τρυφᾶν τὸν μετρία χρῆσθαι πεπαιδευμένον, des. διατριβὼν σαυτὸν ἴσως λανθάνεις.
  
• (f. 124^V) Πέτρῳ: μόνη ἡ ἀρετὴ αὐτάρκης κοσμῆσαι τὸν ἔχοντα, des. καὶ ἀναφέρετον ἔχει τὸ κλέος: - (ed. Hardt, S. 89).
  
• (f. 125) 〈Isidor von Pelusium, Epistulae II 267〉.
  
• (f. 125^V) 〈Isidor von Pelusium, Epistulae II 259〉.
  
• (f. 126) 〈Isidor von Pelusium, Epistulae II 98〉 Ἑτέροις μοναχοῖς: εἰ νομίμως ἀσκεῖτε, des. μᾶλλον κρεοφαγεῖτε (Hardt, S. 89).
  
• (f. 126^V) 〈Isidor von Pelusium, Epistulae V 374〉 (ohne Übergang): καὶ ταῦτα μὲν εἰς τοσοῦτον· μὴ ἀγνόει δὲ ὅτι ὁ θεὸς, des. ἀλλ' εἰς εὐχαριστείαν καὶ ἀρετὴν τρέποιντο.
  
• (f. 127) 〈Isidor von Pelusium, Epistulae II 130〉.
  
• Einzehlabschnitte
  (ff. 126^RV) Theodoros von Gasa, Τερμάχια (die Incipits bei Hardt, S. 90).
  
• (ff. 126^V–127^V) Georgios Scholarios, Τερμάχια (die Incipits bei Hardt, S. 91). Danach Sentenz: ταπεινοφρόνει μᾶλλον καὶ μὴ ταπεινολόγει, des. ἀνατρέπων τοὺς λόγους (ed. Hardt S. 89).
  
• Einzelabschnitte
  (ff. 129–131^V) 〈Georgios Gemistos〉 Plethon, De fato (PG 160, 961–964). Aus unserem Ms. ediert von Hardt, S. 92–101. In Vat. 2236, ff. 19v–22 (vgl. Zilla).
  
• (ff. 132–136) 〈Georgios Gemistos〉 Plethon, 〈Epinomis〉 (PG 160, 967–974). Aus unserem Ms. ediert von Hardt, S. 102–1165. In Vat. 2236, ff. 22v–26v (vgl. Zilla).
  
• Einzehlabschnitte
  (ff. 139–145) Exzerpt aus Platon, Menexenos (236d4–249c8). In Vat. 2236, ff. 51–59 (vgl. Lilla). Danach: πΤότερον τὸ εἶναι ταυτὸν ἐστι τῆ ψυχῆ ἐν σώματι καὶ χωρισθείση. πότερον ἡ ἀλήθεια τέλος τοῦ νοῦ ἢ τὸ ἀγαθὸν. πότερον ἡ σωροσύνη κρείττων τῆς ἀνδρείας ἢ τὸ ἀνάπαλιν.
  
• Einzehlabschnitte
  (f. 152^RV) 〈Georgios Gemistos Plethon〉 (Ms.: τοῦ κυριακοῦ) 〈Opusculum de Dictis libro de bello Troiano〉 (Titel im Ms.: ὅτι ὁδίτης κρὴς πρῶτος τὸν τρωϊκὸν πόλεμον συνέγραψεν) (vgl. Zilla zu Vat. 2236, f. 17rv, ediert aus unserem Ms. von Hardt, S. 119–121).
  
• Einzehlabschnitte
  (ff. 152^V–155) 〈Georgios Gemistos〉 Plethon
  
• (ff. 152^V–154^V) 〈Aus Strabon, Geographica X mit Zusätzen Plethons〉 (zu den Einzelheiten vgl. Zilla zu Vat. 2236, f. 17v–19v, in userem Manuscript die Exzerpte in der Reihenfolge n-s-p-m-o-q-r Zilla; die Zusätze Plethons ediert aus unserem Ms. von Hardt, S. 122–123).
  
• (ff. 154^V–155) Aus den Historiae (vgl. Zilla zu Vat. 2236, f. 16v, ediert aus unserem ms. von Hardt, S. 125–127).
  
• (ff. 155^V) Libanios, Epistulae 1041, 300 Foerster (des. S. 281, 8 ἀπέφηνας + τὴν τῶν καλῶν).
  
• (ff. 155^V) 〈Basileios der Große〉 Epistula 333 Coustonne.
  
• (ff. 155^V–157^V) Libanios und Basileios der Große, Epistulae 341, 344, 345, 356, 343, 350, 347, 348, 336 Coustonne.
  
• (ff. 158–)
  

Physische Beschaffenheit

Beschreibstoff

Papier

Format

Folienzahl

ff. 500

Geschichte

Datierung

15. Jh.